И аз бях горе долу така - след упойката усмихване, оглеждане в моментите в които нямах повръщане... След изписването - ден - два рев. После период в който се гледах постоянно в огледалото. А след това като се почна едно пробване... Наистина премерих всичко, кефех се страшно много, но и това отмина. Сега ми е все тая, радвам се, че имам силикон без да съм горда или комплексирана от това. Просто се кефя на тялото си без да прадирам.
__________________
Искам да съм мъничък вълшебник,
за да мога с пръчица в ръка
да създам магически учебник,
който се нарича "Доброта"!
|